Blogs

5 mineola's
1 ui
75 gram zwarte olijven zonder pit
2 eetlepels olijflolie
1 eetlepel citroensap
zout en peper






'Never judge a book by its cover', luidt een Engels gezegde. En deze wijze woorden zijn natuurlijk van toepassing op zo'n beetje alles in het leven waar je maar een oordeel over zou kunnen vellen. Het gaat bijvoorbeeld ook op voor mensen. Zo verloor ik in een aardig ver verleden eens midden op een drukke kruising die ik per fiets trotseerde mijn schoen. Aan de overkant gekomen sprong ik van mijn fiets om te kijken waar hij gebleven was, en daar zag ik ineens een in een mouwloos spijkerjack gehulde, langharige, rijk met tatouages beprinte jongeman een sprintje trekken tussen het verkeer door. Om de schoen even later voor mij op te houden: "Alstublieft hoor, mevrouw!" Geweldig vond ik dat, en totaal onverwacht. Een heus leermoment.

400 gram verse snijbonen
6 halve zongedroogde tomaten (droog, niet op olie)
1,5 eetlepel zonnebloemolie
2 eetlepels balsamico azijn
een kwart tot een halve theelepel zout






"Wat heb je nou voor cadeau voor je verjaardag gekregen?" vroeg iemand me, we noemen geen namen. "En daar moet je dan nog blij mee zijn ook..." "Maar ik bén er ook blij mee," antwoordde ik, terwijl ik het snijbonenmolentje liefkozend tegen de borst drukte. En dat was niet gelogen, ik was aangenaam verrast. Anders Evert wel. Destijds een jaar of vijf, draaide hij van tijd tot tijd met groot enthousiasme de lange bonen voor me aan flenters. Tegenwoordig moet ik het gewoon weer zelf doen, tenzij ik het hem lief vraag. Maar dat vind ik niet erg. Zo gebeurd, en van de geur die vrijkomt tijdens het werkje word ik al blij. Ik weet heus wel dat je snijbonen ook voorgesneden kunt kopen. Maar dat doe ik eigenlijk nooit. 

2 rode paprika's
2 gele paprika's
3 eetlepels olijfolie
halve dl balsamicoazijn
takje rozemarijn
2 knoflooktenen
mespuntje cayennepeper
1 eetlepel kappertjes
1 eetlepel gehakte peterselie
zout en peper


Ik heb wel eens moeite om me aan de voorgeschreven 2 stuks fruit per dag te houden. Het ligt dan wel keurig zo voor het grijpen op de fruitschaal, maar vaak is ineens de dag voorbij, sta ik de avondmaaltijd alweer te bereiden en is het (tweede) moment voor een appel of banaan zomaar voorbijgeglipt. Met de 200-gram-groente-regel echter, heb ik geen enkele moeite. Ik vermoed dat ik die regelmatig zelfs overschrijd. Rauw, gekookt, geroosterd of geroerbakt, er is altijd wel wat lekkers te verzinnen. En natuurlijk zijn er de salades, vooral in de zomer. Zoals deze Spaans georienteerde; van gemarineerde paprika's. Lekker als bijgerecht, bij barbecue of een buffet, maar ook als borrelhapje op een stukje geroosterd brood of bruschetta. 

500 gram spitskool
1 kleine ui
2 eetlepels zonnebloemolie
2 eetlepels (balsamico)azijn
2 theelepels kerriepoeder
1 theelepel mosterd
1 theelepel suiker
zout en peper
evt. 2 eetlepels zonnebloempitten



Een paar maanden voor ik 40 werd ontving ik per post een aantal mysterieuze opdrachten. Wanneer ik hier gehoor aan zou geven, zou ik op mijn verjaardag worden ingehuldigd als lid van het Veertig Plus Gilde. De grappenmakers gingen ver, er was zelfs een website van het Gilde in het leven geroepen. Volkomen in het duister tastend over de afzender heb ik  alle opdrachten netjes gemaakt en naar een mij onbekend adres geretourneerd. Een van de taken was om een diner samen te stellen (inclusief receptuur) met negen producten: chinese kool, couscous, eieren, garnalen, inktvis, kerriepoeder, lamsvlees, mango en room. Ga er maar aanstaan, het was een flinke dobber. Maar ik leverde keurig voor de deadline mijn diner-idee in.

1 kleine pompoen
olijfolie
balsamicoazijn
1 dessertlepel grof zeezout








Nu we deze maand een nieuwe koning en koningin krijgen en april dus extra feestelijk is, word ik waarschijnlijk geacht met een gezellig oranjerecept op de proppen te komen. Ik heb er even over moeten nadenken, zoveel oranje gerechten heb ik niet in mijn repertoire. En om nu weer met een (weliswaar oranje geglazuurd) cakeje te komen leek me wat eentonig. Daarom heb ik gekozen voor geroosterde pompoen. Nu roept dat wellicht de vraag op wat daar dan zo feestelijk aan is. Nou, om te beginnen is het echt verdraaid lekker. En verder: kennen we niet allemaal het sprookje van de pompoen die in een prachtige prinsessenkoets veranderde? De pompoen is sierlijk en mooi van kleur en dus wel degelijk feestmateriaal, heb ik besloten.