Koken met Yvonne

3 cl citroensap
6 cl (droge) witte wijn
30 gram suiker
1 kaneelstokje, doormidden gebroken
2 kruidnagels
mespunt gemalen piment
mespunt (zwarte) peper
250 ml opklopbare room
reepjes citroenschil ter garnering
gemalen kaneel 

Wat een vreemd, mysterieus en grappig woord... Syllabub: een letterlijk eeuwenoud Engels drankje dan wel dessert, geboren in de tijd van de Tudors, en al genoemd in een boek uit 1537. Het woord komt vermoedelijk van Sillery, een gedeelte van de Franse Champagnestreek en bub, plat voor 'bubbly drink'.  Wellicht is het recept in de loop der tijd iets aangepast, maar de basis is en was altijd al gezoete room met wijn of likeur. En dat is nooit verkeerd, natuurlijk! Wat mijn variant kerstig maakt, is de toevoeging van winterse specerijen als kruidnagel en kaneel, maar deze zijn in feite optioneel. Wie ze niet verdraagt kan ze weglaten, of vervangen naar eigen inzicht. De wijn is trouwens ontdaan van alle alcohol, dus veilig voor de kleintjes.

4 biefstukken  à 100-125 gram
4 eetlepels olie
2 kleine uien, in dunne ringen
1 teentje knoflook, geperst
250 gram champignons in plakjes
1 blikje tomatenpuree
1 pakje soja - of rijstcuisine 
scheutje citroensap
3 eetlepels wodka
zout en peper
mespunt chilipoeder
15 gram verse dille, fijngehakt

Al in mijn eerste herinneringen maakte mijn moeder altijd iets bijzonders van de kerstmaaltijd. Vaak was het op Kerstavond al feest. 'Heiligenabend' was in haar geboorteland Duitsland heel belangrijk. Het rare is dat ik me eigenlijk niet meer voor de geest kan halen wát we dan precies aten, het zijn meer het gevoel en de magische sfeer die zijn blijven hangen. Maar één gerecht is me altijd bijgebleven. Ik moet een jaar of zes zijn geweest, dat ik Biefstuk Stroganoff - vernoemd naar een Russische grafelijk familie - op mijn bord kreeg en ik vond het fantastisch! De Russische achtergrond vond ik nogal exotisch en de saus was zo lekker dat ik niet meer kon stoppen met eten. 

400 gram gekookte bietjes
50 ml soja- of rijstcuisine
50 ml zonnebloemolie
1 eetlepel citroensap
2 eetlepels gehakte dille
zout en peper
2 eetlepels mosterdzaadjes





De Sint is nog maar net vertrokken naar Spanje en ik moet me alweer op de Kerst gaan richten. Dat lijkt wat overdreven, maar er zijn nog maar drie blogs te gaan tot Kerstmis. Daar schrok ik wel een beetje van, er zijn zoveel feestelijke recepten die ik hier wil delen... Ik heb dus een keus moeten maken en besloten opeenvolgend een voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht te bespreken, in de hoop ten minste wat inspiratie te kunnen bieden om er dit jaar weer wat lekkers van te maken. Helaas geen plaats meer voor soep, amuses en drankjes, maar daar kom ik volgend jaar vast op terug. Met de komst van (Alpro) rijstcuisine, hebben nu ook soja-allergischen er een berg aan mogelijkheden bij gekregen. Daar gaan we gelijk maar eens wat mee doen...

Voor 2 personen:
currypasta (zie beneden)
1 ui
1 dessertlepel grof zeezout
2 eetlepels (zonnebloem)olie
1 blik tomaten (400 gram)
1 limoen (sap en rasp)
1 kaneelstokje
150 ml cuisine 
bosje verse koriander
250 gram kipfilet

Een tijdje geleden schreef ik hier over de geheimzinnige opdrachten die ik voor mijn 40e verjaardag kreeg, waaronder het bedenken van een menu met een aantal opgegeven ingrediënten. Naast onder andere spitskoolsalade heb ik daar een Evert-proof recept voor Indiase kip-curry aan over gehouden. Dat heb ik ten minste altijd gedacht. Tot we afgelopen zomer in Engeland bij een Nepalees restaurant binnenliepen. Daar kregen we diverse verrukkelijke gerechten voorgeschoteld, waarvan één er vrijwel exact zo uitzag en zelfs smáákte als 'mijn' kip-curry. Die dus wellicht niet Indiaas, maar Nepalees is. En in feite volgens de menukaart niet eens curry. Maar ach, what's in a name...

olie om in te vetten
275 gram bloem
250 gram harde margarine,
op kamertemperatuur
140 gram suiker
kwart theelepel zout
10 gram koek-/speculaaskruiden
evt. wat citroenrasp of -sap
Schuddebuikjes (Bolletje) of
kruidnoten ter garnering


Mijn zus heeft in Evert's kleuterjaren eens 'boterkoek' gebakken, speciaal voor hem. Nou, hij vond het heerlijk en ons, niet-allergiepatiënten, viel het ook niet tegen! Met het oog op Sinterklaas bedacht ik niet veel later de hier besproken variant. Hij doet wat denken aan gevulde speculaas en hapt echt heerlijk weg. Uiteraard kan er nog veel meer gevarieerd worden. Bijvoorbeeld door in plaats van de speculaaskruiden als smaakmaker geraspte sinaasappelschil, gehakte gedroogde abrikozen of noten toe te voegen. Recepten voor (melk- en eivrije) kruidnoten zijn echt overal te vinden. Gewoon soja- of andere zuivelvrije 'melk' gebruiken. Maar gelukkig bakken heel veel kruidnotenbakkers ze ook al zonder ei en zuivel. Zoals Bolletje. Check de verpakking!

4 kleine flour- of maïstortilla's
2 eetlepels zonnebloemolie
mespuntje chilipoeder
kwart theelepel zout
4 slabladeren
1 blikje maïs (ca 200 gram)
1 blik kidneybonen (400 gram)
300 gram gegrilde rode paprika
(uit een pot), 
2 bosuitjes
1-2 eetlepels vers korianderblad
mexicaanse dressing (zie onder)

Het is een bekend gegeven, van dat oog dat ook wat wil. Vaak is de presentatie van voedsel al het halve plezier. Verras je tafelgenoten daarom eens met eetbare saladebakjes van Mexicaanse pannenkoek. Niet moeilijk te maken, feestelijk en vooral heel lekker! Evert, die vurig volhoudt niet van peulvruchten te houden, eet zelfs de kidneybonen met smaak mee op. Dit gerecht past prima bij gegrild vlees met frietjes, of een gepofte aardappel. De dressing (zoals hieronder beschreven) is overigens ook heel geschikt voor zo'n gepofte aardappel. Meng er in dat geval niet de komijn, maar een eetlepel gehakte bieslook door. Ik heb de indruk dat de zuivelvrije room uit de supermarkt steeds beter wordt. De dressing is nu steviger dan een paar jaar terug.

2 eetlepels olie
2 teentjes knoflook
2 preien
1 rode peper
1 rode paprika
blik maïs à 300 gram
750 ml kippenbouillon
300 gram (geschilde) aardappel
restje koude kip (ten minste 150 gram)
blikje maïs à 150 gram

Nu ik mijn blog van deze week zo met foto en al zie, kan ik me voorstellen dat er wat bedenkelijk gekeken wordt. Maar ik kan je verzekeren, de soep is lekkerder dan hij op deze foto oogt. Ik ben immers geen prof-fotograaf. Voor het kwartaalblad hebben we gelukkig een erg goede fotografe, en voor een foto of vier zijn we samen altijd wel een paar uur bezig. Ikzelf maak alle kiekjes voor hier gewoon met mijn iPhone. Beter dan zo - en helaas met wat geglimmer - kon ik de afbeelding dan ook niet krijgen. Maar laat je hier niet door weerhouden! Deze maaltijdsoep, genoeg voor zeker drie, maar met wat brood ook vier personen, zit boordevol vitaminen en doet een beetje aan Mexico denken, zeker wanneer je hem serveert met tortilla-chips. 

Saus: 1 eetlepel olijfolie
1 grote ui, 2 blaadjes laurier
1 blik gepelde tomaten
1 dl rode wijn
Balletjes: 1 ui
2 teentjes knoflook
10 gram paneermeel
300 gram rundergehakt
1 theelepel tijm
1 theelepel majoraan
zout, peper
2 eetlepels olijfolie

Laatst gaf mijn broer een feest ter ere van zijn 50e verjaardag. Als groot liefhebbers van Spanje hadden hij en zijn vrouw er een Spaans tintje aan gegeven. "Moet ik nog wat voor Evert regelen voor het eten?" vroeg ik mijn schoonzus een week van tevoren. "Er is een tapasbuffet" antwoordde zij, "dus er zal vast wel genoeg tussen zitten dat hij veilig kan mee-eten. Maar ik zal voor de zekerheid de cateraar even mailen." Nou, dat viel vies tegen. De traiteur antwoordde per ommegaande dat hij de verantwoordelijkheid niet wilde nemen, omdat veel door elkaar bereid werd in de keuken. Kruisbesmetting met bijvoorbeeld keukengerei was dus niet uit te sluiten. In eerste instantie dacht ik teleurgesteld: Ja, lekker makkelijk!

350 gram pompoenblokjes
350 gram bloem
200 gram suiker
1 zakje bakpoeder (16 gram)
2 theelepels koek- of speculaaskruiden
1 theelepel kaneel
kwart theelepel zout
300 ml soja-, rijst- of havermelk
120 ml rijst- of zonnebloemolie
2 eetlepels ahornsiroop
poedersuiker

Ik hou wel van een goed potje griezelen. Vroeger moest je, als je zoals ik niet naar de videotheek wilde, maar afwachten of er wat spannends werd uitgezonden, meestal op vrijdag de 13e, of op Halloween. Tegenwoordig is elke gewenste film met Interactieve TV, Apple TV of Netflix binnen handbereik. Vandaar dat ik nu regelmatig zit te huiveren. In mijn eentje, dat wel, want mijn mannen houden er allebei niet van. Ik heb zelf niks met bloederig gedoe. Kettingzagen, grote messen en rondvliegende ledematen zijn aan mij niet besteed. Ik hou meer van suspense, van het onverwachte, het bovennatuurlijk en vooral (veel) suggestie. Muziek doet daarbij heel veel. Zoals in de klassieker Halloween 1. Eigenlijk zie je niks. Maar ik vind 'm eng! 

6 plakjes bladerdeeg
op margarinebasis, ontdooid 
6 afgestreken eetlepels suiker
1 theelepel kaneel

Het is lang geleden dat ik in Frankrijk was, maar naast de Pain au Chocolat was de Palmier toch wel een van mijn favorieten bij de plaatselijke bakkers. Je kent ze vast wel, van die grote zoete, bros-knapperige bladerdeegvlinders. Dit jaar op vakantie in Engeland vonden we ze ook in de supermarkt... Gelukkig zonder roomboter bereid, dus Evert kon ze zeer naar zijn genoegen proberen. In Nederland kennen we natuurlijk de krakeling, die hetzelfde smaakt. Eigenlijk is dit weer zo'n typisch Hollandse versnapering: lekker, maar veel te klein. En waarschijnlijk uitgestanst met een vorm, terwijl de heuse vlinder wat meer ambachtelijke arbeid vereist. Inmiddels weet ik hoe ik ze zelf kan maken, zij het als één- of tweehapsvariant. 

3 eetlepels olijfolie
2 theelepels gedroogde tijm
600 gram vastkokende aardappelen
1 theelepel grof zeezout, peper
350 gram gemengde paddenstoelen
75 gram gerookt ontbijtspek

De eerste paddenstoelen zijn alweer gesignaleerd. Ik vind het wonderlijke dingen. Het idee dat schimmels zomaar in je tuin, op het gazon of in het bos de mooiste en tot de verbeelding sprekende vormen aannemen. Want niet voor niets worden ze geassocieerd met kabouters en elfjes. En ze zijn er ook - hoepla - inééns, met vele tegelijk. Vandaar het gezegde natuurlijk: als paddenstoelen uit de grond schieten. Jaren terug liep ik met Evert elke herfst met een boekje op zak om boleten en zwammen te determineren. We bekeken steel, hoed en via een spiegeltje ook de lamellen. Maar het viel nog niet mee, zelfs met foto's en beschrijvingen waren we vaak niet zeker, laat staan dat we ons eraan zouden wagen ze aan te raken of op te eten. 

750 ml water
750 gram pomodori (roma-
tomaten)
halve tot 1 rode peper 
3 eetlepels (olijf)olie
laurierblaadje
1,5 (runder)bouillonblokje
scheutje sinaasappelsap
2 flinke handen macaroni
250 gram rundersoepballetjes
150 gram fijne soepgroenten
250 gram champignons

Drukke dag gehad? Vergadering uitgelopen? Iets te lang bij een vriend(in) blijven hangen? Soms heb je weinig tijd om te koken. Dan is het fijn om te weten dat deze soep binnen 20 minuten op tafel kan staan: voedzaam, lekker en vers gemaakt. Op de een of andere manier gaat soep er altijd wel in. Het werd al in de oertijd bereid, al vraag ik me af waar ze dan in kookten. Mammoetschedels? Met name zelfbereide soep is gezond, ongemerkt slurp je zo je dagelijks aanbevolen hoeveelheid groenten naar binnen, zonder de opgedrongen hoeveelheid zout, de smaakversterkers en andere overbodige toevoegingen uit de industrie. Het is verwarmend op een koude dag en kan zelfs troostrijk zijn. En soms dus ook snel. Sneller nog haast, dan een pizza uit de oven!

80 gram gedroogde cranberries
90 cl Limoncello (citroenlikeur)
1,5 dl soja- of rijstmelk, handwarm
1 zakje gedroogde gist (7 gram)
100 gram suiker
300 gram bloem
snufje zout
scheutje olijfolie
500 gram pitloze rode druiven



Nu de herfst weer een aanvang heeft gemaakt, zijn er volop druiven verkrijgbaar. Tegenwoordig bestaan er gelukkig pitloze varianten en ik koop eigenlijk nooit meer de gewone ouderwetse. Ik heb mij laten vertellen dat er aanvankelijk uiteraard wel een pitje in zit, maar dat dat tijdens het groeien van de druif langzaamaan oplost, waardoor we er onbekommerd op kunnen kauwen. Druiven zijn op hun best van eind augustus tot oktober. Deze week dan ook een heerlijk Italiaans druivenbrood, dat oorspronkelijk in Florence tijdens de wijnoogst werd bereid. De rozijnen, die ik in mijn versie heb vervangen door cranberries, verbeelden de oogst van het vorige jaar en worden mooi symbolisch gemengd met de druiven van de huidige oogst. 

1 kg spareribs
1 blikje tomatenpuree
3 eetlepels sojasaus
4 eetlepels ahornsiroop/honing
2 knoflooktenen







Laatst moest ik weer denken aan een oude Axe-reclame: Man ligt half bloot op bed in hotel. Sprinklerinstallatie treedt in werking. Man is in mum van tijd doorweekt. Komen er van alle kanten plots dames met flessen Axe doucheschuim tevoorschijn en beginnen hem daarmee in te zepen. Verzucht Evert, destijds twee jaar oud: "Lékker, hè!?" Tja, dat krijg je als je de eczeem- en droge huid van je allergische kind dagelijks met een vette creme moet masseren. Maar dan wel met een geurloos goedje, om de huid zo min mogelijk te prikkelen. En dat is maar gelukkig ook, want ik heb het niet zo op alles wat naar parfum riekt. Mensen met zo'n walm om zich heen, daar word ik niet blij van. Een frisse zeep of licht geurende bodylotion kan ik dan nog wel waarderen. 

40 gram quinoa (4 eetlepels)
120 ml water
200 gram havermout
(gewoon de snelklaar variant)
1,5 afgestreken theelepel zout
3 eetlepels zonnebloemolie

Ik ben dol op pitten en zaden. Soms in de yoghurt of over een salade, maar vooral aan brood geven ze extra beet en smaak. Helaas is Evert allergisch voor zo'n beetje alle soorten. Voor hem geen zonnebloempitten, sesamzaadjes, lijnzaad, pompoenzaad of pijnboompitjes. Gelukkig heb Ik ontdekt dat ook quinoa net dat beetje extra 'crunch' kan geven aan brood. Quinoa is in feite óók een zaadje, maar tot nu toe heeft Evert er nog geen enkele reactie op laten zien, evenmin als op mosterdzaadjes overigens. Het is dus een kwestie van voorzichtig uitproberen, of navragen bij de arts. Al eeuwen wordt het gewas in Zuid-Amerika verbouwd - de Inca's deden zich er reeds tegoed aan - en omdat het zo op graan lijkt wordt het ook in de maaltijd verwerkt als rijst of couscous.

5 mineola's
1 ui
75 gram zwarte olijven zonder pit
2 eetlepels olijflolie
1 eetlepel citroensap
zout en peper






'Never judge a book by its cover', luidt een Engels gezegde. En deze wijze woorden zijn natuurlijk van toepassing op zo'n beetje alles in het leven waar je maar een oordeel over zou kunnen vellen. Het gaat bijvoorbeeld ook op voor mensen. Zo verloor ik in een aardig ver verleden eens midden op een drukke kruising die ik per fiets trotseerde mijn schoen. Aan de overkant gekomen sprong ik van mijn fiets om te kijken waar hij gebleven was, en daar zag ik ineens een in een mouwloos spijkerjack gehulde, langharige, rijk met tatouages beprinte jongeman een sprintje trekken tussen het verkeer door. Om de schoen even later voor mij op te houden: "Alstublieft hoor, mevrouw!" Geweldig vond ik dat, en totaal onverwacht. Een heus leermoment.

750 ml water
1 kippenbouillonblokje
250 gram (kastanje)champignons
400 gram kipfilet
1 stronk broccoli 
1 stronk paksoi
150 gram peultjes
scheut sojasaus
1 fikse theelepel umeboshipasta
125 gram taugé
ca 325 gram noedels

Deze maaltijdsoep heb ik ook ooit eens op goed geluk in elkaar geknutseld, geïnspireerd door de cup-a-noodles waar studenten tegenwoordig zo graag hun buik mee vullen. Nu kost het iets meer tijd dan hup, kokend water erop en even roeren - trek er zo'n 20 minuten voor uit - maar het resultaat is meer dan fijn. Ik vind de soep zo lekker dat je me er 's nachts voor wakker kunt maken! Nou, eigenlijk zit ik nu een beetje te liegen, want wanneer ik in mijn slaap word gestoord zonder dat er sprake is van een noodgeval heb ik de neiging nogal nijdig te worden. Maar het beeld is geschetst. De soep is het hele jaar door lekker, in zomer en winter en hij staat hier dan ook minstens één keer per maand op het menu. Ik zou hem troostrijk, versterkend, hartig en licht noemen.

400 ml sterke koffie
1 pakje opklopbare room
750 ml soja ijs vanille
4 scheutjes chocoladesiroop
mokkaboontjes ter garnering







Kleine kinderen imiteren hun ouders. Zo mocht ik als mijn vader zich geschoren had graag een klein beetje after shave op mijn wangen smeren. En Evert kreeg, zo rond zijn tweede, in het weekend een ieniemini-kopje zwarte koffie bij het ontbijt. Dat serieuze, trotse gezichtje als hij het porseleinen poppenkopje (op een schoteltje, nog over van mijn oude kinderservies) naar zijn mond bracht! Maar is dat niet slecht? Die vraag kreeg ik regelmatig naar mijn hoofd geslingerd. Ach, dacht ik dan. Vast niet slechter dan de mierzoete drankjes die veel ukkies tot zich nemen. Bovendien hadden we het hier over een halve deciliter... En aangezien koffie astma-aanvallen schijnt te verlichten, leek het me met al Evert's allergieën sowieso niet verkeerd.

4 plakjes diepvriesbladerdeeg
1 eetlepel olijfolie + wat om
in te vetten
2 eetlepels mosterd 
6-8 tomaten
1-2  eetlepels verse tijmblaadjes






Nu ik er zo eens over nadenk vind ik de combinatie tomaat-mosterd helemaal niet zo voor de hand liggend. Om niet te zeggen vreemd. Toch heb ik al in mijn jonge leven geleerd dat tomaat en mosterd wel degelijk heel goed samengaan. Gedurende mijn lagere schoolperiode trok ons gezin er in de zomervakantie steevast drie weken met de vouwcaravan op uit naar Frankrijk, en dan voornamelijk naar de Bretonse kust. Meestal kookte mijn moeder op twee gaspitjes de avondmaaltijd, maar ten minste twee keer per vakantie gingen we ook altijd uit eten. Ik herinner me de vreemde, spannende gerechten: mosselen, scampi's, crêpes, slakken met knoflook en een keer zelfs krab, maar er is eigenlijk maar één gerecht waarvan de smaak nog steeds in mijn geheugen gegrift zit.

400 gram verse snijbonen
6 halve zongedroogde tomaten (droog, niet op olie)
1,5 eetlepel zonnebloemolie
2 eetlepels balsamico azijn
een kwart tot een halve theelepel zout






"Wat heb je nou voor cadeau voor je verjaardag gekregen?" vroeg iemand me, we noemen geen namen. "En daar moet je dan nog blij mee zijn ook..." "Maar ik bén er ook blij mee," antwoordde ik, terwijl ik het snijbonenmolentje liefkozend tegen de borst drukte. En dat was niet gelogen, ik was aangenaam verrast. Anders Evert wel. Destijds een jaar of vijf, draaide hij van tijd tot tijd met groot enthousiasme de lange bonen voor me aan flenters. Tegenwoordig moet ik het gewoon weer zelf doen, tenzij ik het hem lief vraag. Maar dat vind ik niet erg. Zo gebeurd, en van de geur die vrijkomt tijdens het werkje word ik al blij. Ik weet heus wel dat je snijbonen ook voorgesneden kunt kopen. Maar dat doe ik eigenlijk nooit. 

250 ml wodka
3 vanillestokjes










Regelmatig kom ik Engelse cake- en dessertrecepten tegen waarin vanille-extract gebruikt wordt. Het is mij een raadsel waarom dit goedje niet in de Nederlandse supermarkt te verkrijgen is. Wanneer ik in Engeland ben neem ik dan ook meestal een paar flesjes mee naar huis. Maar het is natuurlijk niet handig wanneer ik op deze plek steeds met vanille-extract werk, terwijl niemand hier weet waar het te halen valt. Op internet kun je het wel bestellen, maar het is ook nog eens flink aan de prijs. De uitdrukking is dan wel 'peperduur', maar in feite is vanille, na saffraan, de duurste specerij ter wereld. En je mag het extract zeker niet verwarren met de kleine buisjes aroma die je in het schap met bakproducten vindt. Daar komt weinig vanille aan te pas... 

1 kg kippenvleugeltjes
sap van 1/2 - 1 citroen
ca 50 gram paneermeel
1,5 theelepel zout
2 eetlepels milde paprikapoeder

Hoe verzot mijn zoon ook is op vlees en gevogelte, kluiven is niet aan hem besteed. Zijn karbonadebotten kunnen met goed fatsoen niet in de afvalbak, daar valt nog een hoop vanaf te krabben, en aan zijn 'afgekloven' kippenpoot heb ik bijkans nog een halve maaltijd. Daarom is het fijn wanneer het vlees af en toe bijna vanzelf van de botten valt. Mals, sappig en zacht. Een manier om dat te bereiken is om kipkluifjes in de oven te garen, voorzien van een krokant jasje voor een gefrituurd idee. Wil je helemaal die Amerikaanse Sfeer: bij onder andere Blokker zijn vierkante kartonnen (popcorn)bekers te koop, voor het ultieme Kentucky Fried Chicken-gevoel. Lekker als snack bij een voetbal- of filmavondje.

75 ml cacaopoeder
150 ml water
250 ml (riet)suiker
mespuntje zout
theelepel vanille-extract
(of merg van 1 vanillestokje)

Soms is het leven hard voor mensen met een voedseluitdaging. Kijk in de zomer maar eens om je heen, overal lopen of zitten mensen te eten: appelgebak met slagroom, grote ijscoupes, lekkere cocktails. En wat moet je dan... Juist, je gaat op zoek naar vervanging. En je neemt zeker geen genoegen met 'minder'. Dat geldt zowel voor de smaak, als voor het uiterlijk van wat je eet, want het oog wil ook wat en een mooie presentatie is vaak al de helft van de lol. In feite is dit de reden waarom ik me in het koken voor deze doelgroep ben gaan verdiepen. Was ik met mijn peuter aan het winkelen, kreeg de ene dreumes een krentenbol: verboden. Een ander een plakje kaas of worst: verboden. De volgende liep te likken aan een ijsje: verboden.

1 pak Meergranenrijst (275 gram)
150 gram haricots verts of peultjes
klein blikje mais
klein blikje tuinboontjes
potje geroosterde paprika's
potje gemarineerde champignons
4 zongedroogde tomaten op olie
1/3 komkommer, 3 tomaten
75 gram rucola
1 gerookte kipfilet
3 eetlepels (olijf)olie
3 eetlepels balsamico azijn
1 flinke theelepel Umeboshi pasta
zout, peper

Al sinds ik kook, zo'n beetje voor het echie vanaf dat ik ging studeren en op kamers ging, vind ik het allerleukste eraan om naar eigen smaak en inzicht ingrediënten te varieren en combineren. Helemaal blij werd ik van het strooien met kruiden boven mijn pastasaus of goulash. En nog steeds is dat wat koken voor mij leuk maakt. Experimenteren en zoeken naar die juiste balans. Soms pakt dat verrassend goed uit. Bij sommige gerechten echter, lijkt het niet uit te maken wat je erin stopt: het lijkt altijd goed te smaken. Hier zo'n recept voor een heerlijke zomerse maaltijdsalade, die ik ooit samenstelde uit wat ik in mijn kastjes had staan.