Koken met Yvonne

1 pakje vanillevla op soja- of rijstbasis* (0,5 liter)
250 gram aardbeien
8 digestive biscuits

Dit toetje is zo simpel dat ik het bijna gênant vind om het hier te bespreken. Maar als ik denk aan het succes dat ik er al mee gehad heb bij kinderen - maar ook hun ouders - dan zou het eigenlijk misdadig zijn om het recept uit valse schaamte voor mezelf te houden. Nu de Hollandse zomerkoninkjes weer volop voorhanden zijn moet het er dus maar eens van komen. Het 'lekkere' zit 'm denk ik in de tegenstellingen: het zachte zoete van de vla versus het friszure van de aarbeien en de 'crunch' van de koekkruimels. En sowieso, vanille en aardbeien... er zijn maar weinig mensen die deze combinatie kunnen weerstaan. Vanwege de beoogde knapperigheid kun je het dessert ook het beste pas vlak voor het opdienen bereiden.

400 gram (biologische) kipfilet
4 zongedroogde tomaten uit olie
1 flinke theelepel mosterd
1 eetlepel gehakte bieslook
kwart theelepel zout
peper
beetje olie om in te bakken





Kipfilet heeft nogal de neiging om droog te worden wanneer je het iets le lang bakt. Dit kun je voorkomen door er een jasje van paneermeel omheen te doen, dat voorkomt dat de kostelijke sappen verloren gaan. Maar gelukkig voor de variatie zijn er nog meer bereidingswijzen met sappigheidsgarantie. Nadat ik eens las dat je zelf kipgehakt kunt maken in de keukenmachine, ben ik gaan experimenteren met kruiden en smaakjes. Na enkele uitprobeersels is dit toch echt de lekkerste burger gebleken, volgens ons kleine huishouden althans. Op de een of andere manier vind ik hem erg zomers. Lekker met gebakken krieltjes en een gemengde salade. Of gewoon tussen een broodje. De burger is niet vet, en toch heel mals.

2 rode paprika's
2 gele paprika's
3 eetlepels olijfolie
halve dl balsamicoazijn
takje rozemarijn
2 knoflooktenen
mespuntje cayennepeper
1 eetlepel kappertjes
1 eetlepel gehakte peterselie
zout en peper


Ik heb wel eens moeite om me aan de voorgeschreven 2 stuks fruit per dag te houden. Het ligt dan wel keurig zo voor het grijpen op de fruitschaal, maar vaak is ineens de dag voorbij, sta ik de avondmaaltijd alweer te bereiden en is het (tweede) moment voor een appel of banaan zomaar voorbijgeglipt. Met de 200-gram-groente-regel echter, heb ik geen enkele moeite. Ik vermoed dat ik die regelmatig zelfs overschrijd. Rauw, gekookt, geroosterd of geroerbakt, er is altijd wel wat lekkers te verzinnen. En natuurlijk zijn er de salades, vooral in de zomer. Zoals deze Spaans georienteerde; van gemarineerde paprika's. Lekker als bijgerecht, bij barbecue of een buffet, maar ook als borrelhapje op een stukje geroosterd brood of bruschetta. 

1 pakje opklopbare room 
1 vanillestokje
125 gram frambozen
2 eetlepels suiker
3,5 eetlepel vloeibare honing







Dit verrukkelijke toetje is verrassend eenvoudig te maken. En laat je niet misleiden door de sjieke naam, want we hebben het hier gewoon over 'ijs'. Het bijzondere aan parfait is echter dat het bereid kan worden zonder te roeren - altijd goed voor mensen met een luie inborst - en je er dus ook geen machine voor nodig hebt. Het wordt dan ook wel 'stilstaand ijs' genoemd. De eierdooiers uit het traditionele recept laat ik eenvoudig weg, lekker is het toch wel!  Verder kun je met alle smaken varieren die je creativiteit je ingeeft. Zelfs niet-ingevroren is het eerlijk gezegd al lekker, je hebt dan een soort mousse. Je kunt er ook een paar eetlepels drank als whisky, likeur of Grandmarnier in verwerken voor een volwassen toets. 

300 gram volkorenmeel
5 flinke eetlepels tarwezemelen
100 gram witte bloem
1 theelepel zout
1 theelepel dubbelkoolzure soda
35 gram margarine
250 ml soja- of rijstmelk
50 ml sinaasappelsap




Een jaar of 10 geleden, toen er nog weinig brood zonder koemelk in de winkels lag, was ik een poosje verslaafd aan het zelf bakken ervan. Ik genoot van het hele proces, van het afwegen en daarna kneden van de ingrediënten, hoewel ik dat laatste regelmatig ook de keukenmachine liet doen, tot het rijzen en uiteindelijk vormen van het brood. En die heerlijke geur tijdens het bakken. Om maar niet te spreken van het proeven van de knapperige warme korst! Een jaar lang ging ik me regelmatig aan woeste bakpartijen te buiten, maar toen er eenmaal meer broodkeus kwam in de supermarkt ben ik er vrij snel ook weer mee gestopt. Nu heb ik vaak het geduld niet meer, omdat het rijzen en nogmaals laten rusten van het deeg toch wel enige inplanning in de dag vereist.

halve liter zonnebloemolie
250 gram bloem
1 theelepel zout
1 zakje bakpoeder
2 eetlepels suiker
1,5 dl soja- of rijstmelk
3 eetlepels witte basterdsuiker
halve tot 1 eetlepel kaneel

Nu het weer maar blijft somberen, krap boven de 10 graden met regen is voor eind mei toch wel een dieptepunt, voel ik me genoodzaakt de stemming er een beetje in te brengen. En hoe kan dat beter dan met deze vrolijke, lekker weg te happen donuts in mini-formaat! Alleen al van de aanblik word je toch blij? Nu lijkt het misschien een hoop gedoe en tijd in de keuken voor je deze kleine schatjes kunt presenteren, maar laat je niet afschrikken, het valt reuze mee. Binnen een half uur konden we onze tanden er al in zetten. Omdat we met de deur open hebben gebakken was er ook nog eens nauwelijks sprake van een vervelende 'oliebollenlucht' in huis. Bovendien bleef bijna al het vet in de pan (en dus niet in de donuts). Kortom: wat let je...

olie
400 gram rundergehakt
500 gram diepvries doperwtjes
1 blik maïs (netto 300 gram), uitgelekt
1½ kg kruimige aardappelen
wat (vloeibare) margarine
1 rundvlees bouillontablet (of: zout en peper)
1 theelepel gedroogde dragon, of varieer met Italiaanse/Mexicaanse kruiden

Dit gerecht is ontstaan uit nood. Of misschien moet ik zeggen: uit luiheid. Ik was niet naar de supermarkt geweest. Wellicht regende het die hele dag door vreselijk. Of had ik me laten meeslepen door een heerlijk boek. Of misschien was de onderliggende reden van mijn plichtsverzuim minder banaal en was ik hard bezig geweest met vrijwilligers- of andere nuttige werkzaamheden. Maar ik had dus geen boodschappen gedaan en mijn huisgenoten verwachtten uiteraard op zijn minst een warme hap na een lange dag op school en kantoor. Aardappelen had ik wel, maar verder... Ik keek in mijn koelkast en liep vertwijfeld door naar de vriezer, waar ik gelukkig gehakt en een zak diepvrieserwtjes aantrof. Mooi! Maar een beetje saai en niet genoeg groente voor drie naar mijn zin.

500 gram spitskool
1 kleine ui
2 eetlepels zonnebloemolie
2 eetlepels (balsamico)azijn
2 theelepels kerriepoeder
1 theelepel mosterd
1 theelepel suiker
zout en peper
evt. 2 eetlepels zonnebloempitten



Een paar maanden voor ik 40 werd ontving ik per post een aantal mysterieuze opdrachten. Wanneer ik hier gehoor aan zou geven, zou ik op mijn verjaardag worden ingehuldigd als lid van het Veertig Plus Gilde. De grappenmakers gingen ver, er was zelfs een website van het Gilde in het leven geroepen. Volkomen in het duister tastend over de afzender heb ik  alle opdrachten netjes gemaakt en naar een mij onbekend adres geretourneerd. Een van de taken was om een diner samen te stellen (inclusief receptuur) met negen producten: chinese kool, couscous, eieren, garnalen, inktvis, kerriepoeder, lamsvlees, mango en room. Ga er maar aanstaan, het was een flinke dobber. Maar ik leverde keurig voor de deadline mijn diner-idee in.

75 gram margarine
100 gram suiker
5 goudreinetten
ca. 6 plakjes bladerdeeg (geen roomboter-, uiteraard!)
poedersuiker






Zo'n jaar of acht geleden kreeg mijn man na het eten van een appel ineens tintelingen in zijn mond. Toen de reactie de keer erop sneller en feller kwam, was duidelijk dat hij appelallergisch was geworden, zomaar opeens. Als baby werd hij (tot uitdrogens en ziekenhuisopnamen aan toe) geteisterd door koemelk- en andere allergieën, maar die verdwenen allemaal, afgezien van hooikoorts in het voorjaar, in de loop der tijd. En nu, 40 jaar later, was het opeens weer raak. Aan de ene kant gelukkig dat het slechts om appels ging. Aan de andere kant miste hij nu toch maar zijn frisse, knapperige, sappige, dagelijkse 10-uurtje. Inmiddels overgestapt op banaan, is hij dan ook elk jaar weer blij wanneer in de herfst de Santana geoogst wordt, die hij zonder problemen kan eten. 

1 eetlepel olie
1 flinke ui
1 groene paprika
1 theelepel gemalen komijn
1 theelepel gemalen koriander
1 teentje knoflook
1/2 rode peper
1/2 - 1 theelepel zout
1 theelepel suiker
1 blik gepelde tomaten (400 gram)
kneepje citroensap

Aangezien ik nogal wat experimenteer in de keuken waardoor ik vaak mag proeven, recepten aan moet scherpen en daarna nog eens proeven, en ik mijn nu nog alleszins acceptabele lijn niet prijs wil geven, loop ik vrijwel elke dag in gezwinde pas een flinke ronde door de wijk. En bijna iedere keer zit ze daar, de vrouw. Nu weet ik heus wel dat het niet beleefd is om in het voorbijgaan bij huizen naar binnen te gluren, maar telkens wordt mijn blik automatisch door haar raam naar binnen gezogen, in een soort sensatiebeluste anticipatie. En ja hoor, negen van de tien keer zit ze daar op de bank, haar sigaret smeulend tussen de vingers en altijd met de tv aan. 's Morgens, 's middags of 's avonds, het enige verschil is dat rond een uur of vijf haar man zich bij haar voegt.

1 groot blik kikkererwten (800 gram)
1 kleine ui
zakje verse platte peterselie
geraspte schil en sap van 1 citroen
2 theelepels gemalen koriander
2 theelepels gemalen komijn
6 eetlepels bloem
wat extra bloem om te bestuiven
4 eetlepels olie
6 (bruine) broodjes 
tomatensalsa (bijv. tacosaus van Casa Fiesta)

Hoezeer ik ook van peulvruchten houd (chili con carne, capucijners met spek en Turkse linzensoep), kikkerkerwten hebben me nooit echt kunnen bekoren. Ik heb de klassieke combinatie met op zich toch al wat weeïge rijst ook nooit begrepen: een melige hap die ik niet graag in mijn mond zou steken. De erwten ogen bovendien a-sexy: met hun grillige ronde vorm en bleke velletje doen ze me denken aan sojabrokken, die ik overigens nog nooit geproefd heb. Nu komt mijn enigszins negatieve associatie waarschijnlijk ook doordat kikkererwten al lang gegeten worden door de destijds in geitenwollensokken gestoken en met zweverige aura's omhulde vegetariërs, die hun maaltijden in macrobiotische winkels vergaarden. Over vooroordelen gesproken...

1 kleine pompoen
olijfolie
balsamicoazijn
1 dessertlepel grof zeezout








Nu we deze maand een nieuwe koning en koningin krijgen en april dus extra feestelijk is, word ik waarschijnlijk geacht met een gezellig oranjerecept op de proppen te komen. Ik heb er even over moeten nadenken, zoveel oranje gerechten heb ik niet in mijn repertoire. En om nu weer met een (weliswaar oranje geglazuurd) cakeje te komen leek me wat eentonig. Daarom heb ik gekozen voor geroosterde pompoen. Nu roept dat wellicht de vraag op wat daar dan zo feestelijk aan is. Nou, om te beginnen is het echt verdraaid lekker. En verder: kennen we niet allemaal het sprookje van de pompoen die in een prachtige prinsessenkoets veranderde? De pompoen is sierlijk en mooi van kleur en dus wel degelijk feestmateriaal, heb ik besloten.

4 varkensfiletlapjes
2 eetlepels zonnebloemolie
4 eetlepels citroensap
1 theelepel citroenrasp
1 kleine eetlepel zwarte peperkorrels
4 teentjes knoflook
3 sneetjes vers brood
8 eetlepels gehakte kruiden (bv. rozemarijn, bieslook, tijm)
zout
olie om in te bakken

 Gepaneerd en gebakken voedsel is misschien niet het meest gezonde dat je kunt eten, maar het is wel lekker! Ik ben er dol op en ik ken eigenlijk niemand die het niet lust. Zo is er bijvoorbeeld de schnitzel. Voor het bereiden daarvan wordt een dunne lap (kalfs)vlees door bloem, ei en paneermeel gehaald en vervolgens in een centimers diepe laag vet snel gebakken. Wie kent de Wiener variant, geserveerd met een schijfje citroen, niet? Die overigens niet in Wenen bedacht is, maar door de Weners uit Italië werd overgenomen. Waarbij de Italianen hem op hun beurt weer uit de Ottomanse keuken hebben afgekeken. Maar dit terzijde. Wie het ook bedacht heeft, het is een geniaal concept. Wat een domper wanneer je geen ei verdraagt... 

1 blok tofu naturel (250 gram)
4 theelepels mosterd 
100 ml olijf- of zonnebloemolie
1/2 tot 1 eetlepel water
1/2 tot 1 kleine theelepel zout
peper

 Op de Duitse televisie hoorde mijn moeder een chefkok eens verkondigen dat met tofu, olie en mosterd gemakkelijk een eivrije mayonaise bereid kan worden. Helaas vertelde hij er niet bij in welke verhoudingen je ze diende te mengen. Aldus togen wij samen een uurtje of wat de keuken in, met een meer dan aardig resultaat! Het grappige is dat Evert er absoluut niet naar taalde: "Geef mij maar gewoon ketchup!"  Wellicht dat hij het nu, acht jaar later weer eens wil proberen, dus heb ik het recept uit de krochten van mijn culinaire bibliotheek opgediept. Ook voor degenen die wél van mayonaise houden en het niet meer verdagen. De mayo smaakt prima bij frietjes, maar is vooral ook een goede basis voor andere bereidingen, als dipsaus of dressing. 

500 gram bloem
1 zakje gedroogde gist (7 gram)
2 theelepels zout
5 eetlepels vloeibare honing
2 dl lauwe rijst- of sojamelk
50 gram (vloeibare) margarine
wat rozijnen of gedroogde cranberries





Volgende week is het weer Pasen. Je zou maar allergisch zijn voor eieren en chocola... Terwijl neefjes en nichtjes zich na het zoeken in de tuin bij oma volproppen tot ze geen chocola meer kunnen zien en prachtig gekleurde eieren pellen, is het voor de ouders van het allergische kind vaak even slikken: hier kan hij niet aan meedoen. Ach, het is natuurlijk ook helemaal niet gezond en het kind zelf heeft er misschien minder last van, die vindt het allemaal toch wel prachtig, maar je wordt nu even ferm met je neus op de feiten gedrukt. Daarom maakte ik toen Evert klein was, zijn eigen tractaties om te zoeken en op te smikkelen. Ik nam grote roze-gele spekken en stanste er met paaskoekjesvormpjes leuke figuren uit in verschillende formaten.

300 gram bloem
1,5 theelepel bakpoeder
1 theelepel natriumbicarbonaat
3/4 theelepel nootmuskaat
3/4 theelepel zout
300 ml soja- of rijstmelk
1,5 theelepel appelciderazijn
2,5 eetlepel maizena
100 ml rijstolie
200 gram suiker
2,5 theelepel vanille-extract
potje frambozenjam

Het eerste wat vaak opvalt wanneer je, onbekend met allergieën, in een allergeenvrij cakeje hapt, is het gemis van die heerlijke volle roombotersmaak. Daarna heb je dan ook nog dat rare stroeve gevoel aan je tanden, van het extra bakpoeder dat het gebrek aan ei moest compenseren. Gelukkig heb ik hier inmiddels wat trucs voor gevonden. Ik vervang een deel van het bakpoeder door natriumbicarbonaat (bij de drogist ook wel te verkrijgen onder de namen maagzout, zuiveringszout en dubbelkoolzure soda), dat eenmaal in aanraking met het zuur uit azijn, voor een prachtig gerezen cupcake zorgt. En om een volle, lekkere smaak te krijgen voeg ik wat extra's aan mijn baksels toe als glazuur, blokjes chocola, fruit of jam. Niemand die nog let op het verschil.

3-4 tacoschelpen per persoon
180 gr tofu roerbakgehakt (bv AH)
2,5 eetlepel olie
1/2 groene en gele + 1 rode paprika
250 gr champignons
3 tenen knoflook
tacokruiden, zout
zakje sla, blikje mais, pot tacosaus

Proefondervindelijk hebben wij kunnen vaststellen dat het bij 'de Mexicaan' relatief veilig is om uit eten te gaan wanneer je geen zuivel, ei, noten of pinda's verdraagt. Uiteraard is even goed overleg met de ober, die soms navraag doet in de keuken, noodzakelijk, maar met vlees van de grill, een rode saus of salsa, frietjes en een salade met eventueel aangepaste dressing kom je al een heel eind. Zo genieten wij dus af en toe in Mexicaanse en Cubaanse sferen. Voorgerecht en het meestal onmogelijke toetje laten we gewoonlijk links liggen, de entourage en het hoofdgerecht zijn vaak al lekker genoeg en om je voldaan te voelen. Taco's, enchilada's en aanverwante gerechten laten wij eveneens voor wat ze zijn. Door de soms ondefinieerbare vulling en de obligate kaas bovenop, wordt het ons te ingewikkeld. 

500 gram gedroogde abrikozen
200 ml sterke koffie, bv met 3 zakjes instant-espresso
3 eetlepels koffielikeur, bv. Tia Maria
450 gram (volkoren) ontbijtkoek in plakjes
1 pakje opklopbare room op soja- of rijstbasis
1 eetlepel cacao- of carobepoeder

 Fantastisch nieuws is dat er weer opklopbare room op sojabasis op de markt is. Zo is er die van Alpro. Het goedje heet Luchtig & Creamy en is in Nederland enkel nog verkrijgbaar bij een aantal Jumbo-supermarkten*. Je kunt er dus het beste eerst een belletje of e-mail aan deze supermarktketen aan wagen; mij is het zo gelukt om een een aantal pakjes te bemachtigen en ik moet zeggen, zeer naar tevredenheid. Wie weet wat er gebeurt als we met z'n allen Albert, Dirk, Bas en consorten verzoeken gaan sturen... Een collega heeft een van mijn pakjes met Kerst in haar toetje verwerkt en gezien het uitblijven van enig (anders dan positief) commentaar aan de feestdis kunnen we de room gerust een aanwinst noemen. Hier in huis is hij al getest op (soja-)ijs met verse aardbeien en op de koffie, wat zeer gewaardeerd werd.

450 gram (runder)gehakt
wat olie
600 gram fijne soepgroente
1 blik gepelde tomaten
1 blikje tomatenpuree
1 rundvleesbouillonblokje
12-16 cannelloni
1 pakje soja cuisine (à 250 ml)
1 pakje gezeefde tomaten (400 ml)
2 eetlepels water
beetje zout en peper

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn echtgenoot ook van koken houdt. Hoe graag ik ook in de keuken sta, het is heerlijk om in het weekend eens gewoon lekker aan te kunnen schuiven. Er zijn gerechten die ik zelden of nooit zelf bereid, zoals gegrilde kip op diverse wijzen, gebakken steaks, nasi en bami, verse tomatensaus die een uur moet pruttelen en verse pasta van zelfgekneed deeg. Dat is zo'n beetje zijn terrein. En dat laat ik lekker zo, want we eten heerlijk! Mooie bijkomstigheid is dat Evert het heel normaal vindt wanneer een man in de keuken staat. Alsof dat in deze tijd nog bijzonder zou zijn, maar getuige de reacties die mijn man op zijn werk van collega's krijgt is het echt niet in alle gezinnen een dagelijkse (of wekelijkse) realiteit.

500 gram bloem 
1 zakje gedroogde gist (7 gr)
2 theelepels zout
1 eetlepel witte basterdsuiker
40 gram margarine (op kamertemperatuur)
250 ml lauw water 

Allergie is soms ongrijpbaar. Hou je je keurig aan je dieet, krijg je ineens onverklaarbare vlekken en jeuk. Heeft een fabrikant soms zonder het te melden zijn receptuur veranderd? Of hangt de reactie samen met je gestel, een ongelukkige combinatie van voedingsmiddelen of misschien zelfs het weer? Het is af en toe om moedeloos van te worden. Soms echter, slaat deze grilligheid uit naar de positieve kant. Zo kan Evert geen druppel melk verdragen. Bij de provocatietest in het ziekenhuis deed de luttele milliliter die hij in zijn mond moest houden, zijn lippen en tong opzwellen. Toch geeft het kleine beetje koemelkeiwit dat in sommige broden verwerkt wordt, al tijden geen enkel probleem. Tot een paar jaar geleden moest ik al zijn brood zelf bakken of bij de natuurvoedingswinkel kopen.

1 liter water
1 ui met schil en al
1 stengel bleekselderij
1 prei, met groen
takje verse tijm
1 laurierblad
6 zwarte peperkorrels, geplet
zout
eventueel:
stukje citroenschil
1 tomaat, stukje wortel

En toen kwam er ineens een periode waarin Evert écht veel dingen moest laten staan. Door puur te koken met onbewerkte producten kon ik me nog aardig redden. Maar hoe krijg je een stamppot lekker als melk en bouillonblokjes taboe zijn? En hoe kun je nog lekkere jus maken? Wanneer je sucade- of riblappen uren stooft gaat dat nog wel met zout, peper en wat kruiden, maar probeer het braadvet van een karbonade maar eens lekker te krijgen met enkel water en zout... Kraak noch smaak, een vlakke bedoening blijft het. De oplossing was eigenlijk heel simpel. Bouillon- en juspoeder uit de winkel verboden? Dan maakte ik toch mijn eigen variant: sterk ingekookte bouillonijsblokjes. Af en toe een middagje 'werk' (de bouillon trekt zichzelf), en we kwamen deze periode van streng dieet prima door.

400 gram boekweitmeel
snufje zout
1 zakje bakpoeder (16 gram)
3 dl soja- of rijstmelk
0,5 dl sinaasappelsap
2 rijpe bananen

De feestdagen zijn weer voorbij en de meeste mensen hebben zich voorgenomen om in januari ten minste die ene decemberkilo weer kwijt te raken. Maar de dagen zijn zo grauw en ongezellig na een maand vol lichtjes, bezoek en lekkere hapjes. Niet getreurd! Ook zonder loze caloriën zijn er fijne gerechten te bereiden. Vanmorgen vond ik achter in mijn keukenkastje een pak boekweitmeel van Koopmans dat overjarig dreigde te raken. Ik ben dol op de specifieke boekweitsmaak, die zich eigenlijk niet laat beschrijven. Ik herinner me de horrorverhalen van een nichtje dat haar grutjespap met boter en stroop zo vreselijk vond, dat ze naar de donkere zolder werd verbannen tot het op was. Nog steeds snap ik deze barbaarse opvoedtactiek niet. 

200 gram zijdentofu
50 ml sojamelk
125 ml rijstolie
225 gram suiker
1 vanillestokje
150 gram bloem
70 gram carobe- of cacaopoeder
1 eetlepel maïszetmeel
½  theelepel bakpoeder
½ theelepel zout
1 reep Soyabella Naturel op carobe-basis of pure chocolade (100 gram)
1 pakje opklopbare room op soja- of rijstbasis 

“Wat voor taart wil je met je verjaardag eten?” Ik ben ongekend blij dat ik deze simpele vraag gewoon aan mijn zoon, die 15 wordt, kan stellen. Hij denkt na en gaat in gedachten de mogelijkheden af. Mijn eigen gedachten dwalen ondertussen af naar zijn eerste verjaardag.  “Maar wat kan ik dan voor lekkers maken?” vroeg ik de diëtiste, die het strenge dieet met ons besprak.  “O, een plak ontbijtkoek”, antwoordde zij. Verslagen aanvaardden wij deze mededeling. Voor ons geen foto’s of filmpjes dus met een slagroombesmeurde hummel.