Koken met Yvonne

30 gram witte quinoa
30 gram zwarte quinoa
375 gram viergranenvlokken 
180 ml water
driekwart theelepel zout
5 eetlepels olie naar keuze





Ik ben dol op de rijke smaak van Waldcorncrackers, vol granen, pitten en zaden. Jarenlang ging het met die pitten en zaden helemaal mis bij mijn zoon. Maar niet getreurd! Deze meergranencrackers benaderen de smaak en het mondgevoel van de luxe knappertjes erg goed. En wie mag, kan natuurlijk ook experimenteren met 7-granenvlokken, sesam- of maanzaad en diverse lekkere pitten. Een eetlepel Italiaanse kruiden geeft ookeen leuke variatie. 

Voor de meloen:
1–2 limoenen (50 ml sap, plus evt rasp)
30 gram suiker
wat blaadjes verse munt 
400 gram watermeloen in blokjes
Voor de room, evt.:
half pakje opklopbare plantaardige room
1 zakje Klopfix (slagroomversteviger)

Met deze temperaturen blijf je op zoek naar verkoelende gerechten. Dit is er zo een. ‘Gewone’ meloen is hier in huis verboden, maar watermeloen kan gelukkig wel. Door hem te marineren in limoensiroop en munt wordt de smaak nog frisser! Bereid het gerecht liefst ’s morgens al, zodat de smaken goed door elkaar kunnen trekken. Serveer mét of zonder de geparfumeerde room, de meningen hier in huis zijn verdeeld. Ik vind de toevoeging zelf juist wel lekker!

300 gram maismeel*
50 gram maizena
2 theelepels baksoda
1 theelepel zout
80 ml zonnebloemolie
1 pakje soja- of rijstcuisine
75 ml water
2 theelepels (appelcider)azijn
2 bosuitjes, in ringetjes
1 rode puntpaprika, fijngehakt
1 groene peper, fijngehakt
1 blik mais (300 gram), uitgelekt

In feite is mais een graansoort, maar het wordt meestal gegeten als groente. Het meel zorgt voor een prachtige gouden kleur bij het bakken. Het is van nature glutenvrij en geschikt voor zowel zoete als hartige baksels. De maizena werkt in deze muffins als bindmiddel, maar de muffins blijven wel een beetje kruimeliger dan wanneer je met glutenhoudend graan werkt. Dat is voor de smaak echter geen probleem!

175 gram suiker
150 ml water
2 flinke citroenen
  (voor rasp en ca 100 ml sap)
500 ml plantaardige yoghurt*






Yoghurtijs is populair. Er zijn hele ketens van zaakjes die erop draaien! Omdat er relatief weinig vet in zit, gaat er wel relatief veel suiker in, om tijdens het bevriezen kristalliseren van het goedje tegen te gaan. Het wordt ook vrij hard. Daarom moet je het een half uur voor gebruik uit de vriezer halen. Maar lekker is het zeker wel! *Ik gebruikte Alpro Mild & Creamy, maar je kunt het ook eens met kokos-, hennepzaad-of haveryoghurt proberen. Op onze pinterestpagina vind je allerlei alternatieven op een rijtje.

Voor 2 x 8 partjes:
ca 3 citroenen (140 ml sap)
ca 3 flinke mandarijnen (140 ml sap)
8 eetlepels suiker
4 blaadjes gelatine
5 kruidnagels
half kaneelstokje




Deze geleitjes zijn mooi van kleur en heerlijk fris. De citroenvariant is een echte teaser, net-te-verdragen-zuur, de mandarijn- heeft een heeft warm tintje door de smaak van specerijen. Lekker als alternatief voor een snoepje, maar ook leuk als onderdeel van een dessert. Wat niet in de schil past kun je overigens in een bakje doen en, eenmaal afgekoeld en opgestijfd, in blokjes snijden om zo op te snoepen. Maak ze een dag van tevoren. 

1 bak Ola swedisch Glace Vanille
en:
300-350 gram vers mangovruchtvlees
óf:
100 gram extra pure chocolade 
    (80% cacao of meer)





Wie soja verdraagt kan zich tegenwoordig tegoed doen aan roomijs van Ola uit de supermarkt: Swedish Glace. Het heeft een heerlijke textuur en op zich een prima smaak. Wat mij betreft heeft dit ijs echter twee nadelen: ik vind het echt te zoet, én er is geen chocoladesmaak. Nu heb ik met wat mengen en mixen beide problemen opgelost, gewoon thuis met een blender. Wie geen soja kan eten: onder Nagerechten vind je diverse soorten fijn roomijs en parfait dat op rijstmelkbasis te bereiden is.

200 gram toegestane chocolade* naar keuze
1 eetlepel vloeibare margarine
60 gram Tofutti Creamy Smooth Original
smaakmaker naar keuze (lees onder)

Heerlijke smelt-in-je-mond-fudge is moeilijk te vinden wanneer je geen zuivel verdraagt. Maar als je wel soja mag, is hij gelukkig gauw zelf gemaakt! Een jaar geleden fabriceerde ik, terwijl ik wat aan het experimenteren was, soort van per ongeluk een perfecte witte chocoladefudge, die ik opleukte met matcha (groene theepoeder). De roomkaasvervanger van Tofutti bleek voor een mooie, romige structuur te zorgen. Nu kom ik met twee aanvullende recepten. Je kunt natuurlijk volop variëren met vullingen als stukjes gedroogd fruit, zoutkorrels, verkruimelde pretzels en (het helaas moeilijk te vinden) knettersuiker.

Voor 10 stuks:
10 plakjes (volkoren) bladerdeeg
275 - 300 gram varkensgehakt
halve theelepel zout
flinke snuf nootmuskaat
peper
flinke theelepel sambal

Kant-en-klare of afbak-saucijzenbroodjes kopen, ga er maar aanstaan wanneer je geen ei verdraagt... Maar had ik geweten dat ze zo gemakkelijk te maken zijn, dan had ik ze vast al eerder gemaakt! We hebben het afgelopen weekend zitten smullen. Guilt free ook nog eens, want: met volkorenbladerdeeg en bio-scharrelgehakt. Binnen een uur waren ze voorbereid, gebakken én opgepeuzeld. Ik bedoel maar. Gewoon bladerdeeg zonder ei en melk koop je in elke supermarkt, onder andere van het merk Koopmans (Original, géén roomboter). De volkorenvariant (die overigens zeker zo lekker is), kocht in in de natuurvoedingswinkel, van het Duitse merk Moin. Houd er wel rekening mee dat er daarvan maar 6 plakjes in een pak zitten, ipv 10. 

200 gram witte chocolade
1 eetlepel vloeibare margarine
60 gram Tofutti Creamy Smooth naturel
1 eetlepel matcha-poeder +
  een beetje extra voor garnering









Ik zeg alleen maar dit: wanneer je geen koemelk maar wel soja verdraagt, máák deze prachtig-ogende-vól-romige-heerlijke-hemelse-smelt-in-je-mond-witte-chocolade-matcha-fudge! Niet te vaak, dat zou problemen kunnen geven. Maar af en toe. Om jezelf een even echt te verwennen. En verder ben ik stil. Je mag immers niet praten met volle mond... 

Voor 20 stuks:
150 ml zuivelvrije gecondenseerde melk
20 theebiscuits (AH)
150 gram pure chocola







O, wat zijn ze lekker en wat komen ze dicht in de buurt van de welbekende Twix-reep, deze heerlijkheden, die zijn opgebouwd uit koek, caramel en een jasje van chocola. Dichter kon ik de Twix niet benaderen, maar fijn zíjn ze! En als je ze ook nog heel luxe per stuk verpakt in een mooi cellofaantje (onder andere verkrijgbaar bij maakjetaart.nl) zijn ze helemáál feestelijk en vooral 'net echt'. Het is even een plakkerig werkje, maar wat moet het (zeker voor allergische kleintjes en tieners) fijn zijn om ook eens in zo'n onbereikbare reep te kunnen happen, vrij van melk, ei, noten, pinda en zelfs voor wie dat wil soja. En eerlijk is eerlijk, de niet-allergische groten hier in huis weten er ook wel raad mee.  

ca 25 stuks:
Vulling:
100 gram pure chocola
1 eetlepel vloeibare margarine
100 ml zuivelvrije gecondenseerde melk
Couverture:
100 gram pure (smelt)chocola

Verras je (allergische) geliefden - of jezelf- deze Valentijn eens met echte, handgemaakte bonbons. Niet moeilijk, heerlijk van smaak en ze smelten op je tong. Bovendien ogen ze indrukwekkend! Check indien nodig hier  welke chocolade en margarine voor jouw dieet geschikt zijn. Je geeft de bonbons hun vorm met een siliconen matje voor bonbons of ijsblokjes. Heb je dit niet, dan kun je ook gewoon blokjes snijden, of balletjes rollen. Als je balletjes in plaats van in gesmolten chocolade in cacaopoeder doopt, heb je truffels, ook prettig! Maar het knapperlaagje is juist wel een fijn contrast. Uiteraard kun je ook smaakjes toevoegen als je dat wilt. Een kloddertje jam, een klein lepeltje likeur, rozemarijn, of zelfs een ietsiepietsie chilipeper. 

100 gram chocolade- (of carobe)reep*
60 gram gepofte tarwe- of kamutkorrels 
of Rice Krispies








Jaren ben ik op zoek geweest naar Rice Krispies: gepofte rijstkorrels in een knapperig, zoet jasje. Ik heb bij vele supermarkten gekeken, maar ik vond alleen ontelbaar veel varianten, waaronder die met chocola eromheen en dus met melkbestanddelen in de receptuur. Terwijl ik me van vroeger toch echt de eenvoudige variant herinnerde. Blijkbaar grijpt Nederland in het schap liever naar cereals die bol staan van suiker en kleurstof. Vandaag trof ik echter, zomaar bij Albert Heijn weer dozen aan van het merk Kellogg's. Zou ik al die tijd niet goed gekeken hebben? Inmiddels had ik mijn recept echter al verwezenlijkt met gepofte tarwe (De Halm) en gepofte kamut (Lima), beide te koop bij de Natuurvoedingswinkel en met weinig toevoegingen. 

6 à 8 appels
(evenveel satéprikkers)










Langzamerhand begin ik weer uit te kijken naar het nieuwe appelseizoen, al is september nog ver weg. Ondertussen is het maar behelpen in de supermarkt. De ene keer is een appel heerlijk - knapperig en sappig - maar koop je dezelfde soort een paar dagen later, dan hap je geheid in een sponzig geval. Aan het schilletje is meestal niet af te zien wat voor vlees je in de kuip hebt, de vruchten liggen je stuk voor stuk blozend toe te glimmen. Zelfs de truc om aan het gewicht te voelen (hoe zwaarder hoe sappiger) werkt niet altijd. En zo kwam ik vanmorgen thuis met anderhalve kilo Hollandse Junami's in een zak. Vol verwachting zette ik mijn tanden in een mooi rood exemplaar, en meteen was daar de koude douche: melig! Met een hoofdletter! En dus niet eetbaar.