6 / 7
Help! Kan dat wel met ernstige voedselallergie?
Je tiener op schoolreis naar
‘Teun is met school een week naar Italië geweest’, schreef
Jantine Evers in haar afsluitende column in de vorige
Allergie en Voeding
. Prompt stuurde lezeres Hanneke een
mailtje, omdat zij twijfelt of een buitenlandse schoolreis
voor haar ernstig allergische zoon wel mogelijk is.
Heeft Jantine tips? Nou en of!
Tot een jaar voor de schoolreis naar Italië heb ik steeds gedacht:
‘Dat gaat niet gebeuren!’ Teun was pas 15 jaar, en dan zo ver al-
leen van huis. Waar wij bovendien als ouders geen controle meer
op zijn eetgedrag zouden hebben. Teun vond het heel erg jam-
mer. Hij ging er zelf ook al van uit dat zo’n reis in zijn situatie niet
haalbaar zou zijn en had zich daar al zo’n beetje bij neergelegd.
Maar dat vond ik echt te erg! Als allergiepatiënt sta je als het
om eten draait al best vaak buiten de groep. Dit moest toch op
de één of andere manier op te lossen zijn?
Toen las ik een boek dat me de ogen opende:
Allergic Girl
van
Sloan Miller. Een recensie in
Over Boeken
sprak me erg aan (
Aller-
gie en Voeding 2 - 12
). Er bestaat geen Nederlandse vertaling, maar
het bleek in goed leesbaar Engels geschreven en het was zeer
de moeite waard. Sloan Miller bespreekt zo’n beetje alle thema’s
waar jongvolwassenen met een allergie tegenaan kunnen lopen:
reizen, uit eten, op kamers gaan, zoenen… Echt fantastische infor-
matie, die jongeren aanmoedigt om zelf verantwoordelijkheid te
nemen en zelfredzaam te zijn. In feite kwam de boodschap hier
op neer: mits goed voorbereid, is bijna alles mogelijk. Je kunt echt
het leven leiden dat jij zelf wilt.
Ik raad alle ouders van harte aan om, samen met hun tiener, dit
boek te lezen. Ik werd er heel blij en optimistisch van. Wat nou be-
perking? Je hebt een groot deel zelf in de hand! Hoewel geschre-
ven vanuit een Amerikaanse setting, zijn de meeste adviezen ook
hier toe te passen.
Allergic Girl
is te bestellen bij (internet)boek-
winkels. Het hielp mij over de streep: Teun zou mee op reis gaan!
Droom
Natuurlijk weegt bij een dergelijke beslissing zwaar mee waar-
voor je kind allergisch is en hoe ernstig. Zo mag Teun geen melk,
ei, noten, schaal- en schelpdieren, pitten en zaden en nog wat
fruitsoorten eten. Sinds hij op zijn bijna derde jaar een anafylac-
tische shock heeft gehad, draagt hij altijd een adrenalinepen bij
zich. Reden genoeg om de allergie als ernstig te beschouwen.
Toch besloten we hem te laten gaan en Teuns droom uit te laten
komen. Daarvoor moesten we natuurlijk een heleboel regelen.
Wat zaken op een rijtje
• Een aantal van Teuns klasgenoten was uiteraard al lang op
de hoogte. Dat is handig, zodat er iemand weet wat hij moet
doen, of een volwassene kan roepen indien nodig.
• We hebben eerst met school overlegd of ze het aandurfden en
zo ja, of iemand van de meereizende leraren Teuns aanspreek-
punt wilde zijn op reis. Dat was gelukkig geen probleem.
• De school heeft gezorgd dat de betrokken reisorganisatie de
vaststaande hotels en restaurants van tevoren informeerde,
zodat er geschikte etenswaren zouden zijn bij ontbijt,
avondeten, enzovoort.
• En heel belangrijk: we hebben kaartjes gemaakt, gewoon
met behulp van Google Translate en vooral de vertaalsite:
www.food-info.net/allergy.htm .Op de kaartjes stond waarvoor
onze zoon allergisch is. Teun had dus in Italiaanse vertaling een
stapel kaartjes mee, die hij in koffietentjes, ijssalons en restau-
rants aan de ober kon geven. Zo kwam het kaartje vaak bij de
kok terecht en kon er wat worden geregeld. Op elke vakantie
gaan nu kaartjes mee; we vroegen ons onlangs af waarom we
dat in Nederland eigenlijk nog niet zo doen in restaurants.
Voor de kok fijner en handiger – en voor de patiënt veel veiliger –
dan ‘mondeling’ een verbodslijst aan te horen, vaak via de ober.
• Een leermoment achteraf voor ons: bereid je kind voor op
foto Hans van den Berg
>
18
Allergie en Voeding december 2014