6 / 9
Vermoeid gooi ik mijn rugzak op de grond en plof
neer op een rots. Na een flinke klim, lopend met
het hele kampement in onze rugzakken, bereiken
we eindelijk de hoogste top van het Retezat-
gebergte in Roemenië. We zijn al anderhalve dag
onderweg en we hebben nog een paar uur te
gaan voor we de plaats bereiken waar we een
rustdag houden en onze bevoorrading aanvullen.
Ik ben altijd te porren voor een goede tocht wild-
kamperen, maar zelfs met mijn ervaring valt deze
elfdaagse tocht me zwaar. Het is te merken dat
mijn twee chronische ziektes mij een zwakker
onderdeel van de groep maken, dus een rustdag…
daar ben ik wel aan toe. Ik mocht vandaag dank-
baar wat bepakking afstaan, maar alsnog kwam
ik maar moeizaam de rotsen over.
Gelukkig maakt het uitzicht het meer dan goed.
In de verre vertes geen beschaving te zien, aan de
linkerkant een bos waar je met wat fantasie een
beer ziet lopen en aan de rechterkant een kale top
met hier en daar nog wat sneeuw.
Ommij heen verschijnen overal de felroze en
groene verpakkingen van hardkeks en fruitkeks.
Mijn medereizigers lunchen meestal met deze
voedzame en lichtgewicht koekjes, al dan niet
met wat houdbaar broodbeleg erop. Zelf zit ik
naast mijn kooksetje en gooi de laatste portie
stoofpot uit mijn voorraad in kokend water.
Echte droogmachine
Na een paar jaar worstelen en zoeken naar het
beste eten voor in de bergen, ben ik overgestapt
op het zelf drogen van voedsel. Het is moeilijk om
kant-en-klare maaltijden te vinden die voldoen
aan mijn allergie-eisen en alternatieven zijn vaak
te zwaar ommee te dragen. Ik begon met impro-
viseren met mijn eigen oven – wat eigenlijk best
goed ging – en inmiddels heb ik zelfs een echte
droogmachine aangeschaft.
Voor deze reis bedacht ik een aantal eenpans-
recepten die voldoende voedingswaarden bevat-
ten om te compenseren voor de wandeluren:
stoofpot, curry, chili en snert. Het was een
behoorlijke klus om al deze gerechten op tijd te
koken en te drogen, want dat laatste kan namelijk
tussen de zes en twaalf uur duren… per portie!
Maar de belofte dat ik eenmaal op de berg alleen
water hoef toe te voegen, tien minuten koken en
dan een verse maaltijd heb – precies zoals ik die
lekker vind – maakte het de moeite en stress
waard. Want geloof me, er is niets beter dan
warme stoofpot na een lange dag wandelen!
Helaas nam ik deze keer toch te veel hooi op mijn
vork en kwam ik er bij de vorige rustplaats achter
dat het drogen van de curry is misgegaan.
De ingrediënten waren niet vers genoeg waardoor
ik thuis al een beschimmelde partij moest weg-
gooien na het drogingsproces. En blijkbaar waren
de andere porties toch ook niet goed. Ik kon het
nu gelukkig oplossen door te schuiven met maal-
tijden, maar ik weet niet meer precies uit mijn
hoofd wanneer ik de rest van de curry-porties heb
gepland… in het ergste geval moet ik op rantsoen.
Magie
Na de lunch lopen we verder en ruilen we het
rotsachtige gebied van de top in voor een prach-
Een warme stoofpot na
dag wandelen
Hanne Kause (30) heeft astma en constitutioneel eczeem, én is
allergisch voor noten en ei. Het weerhoudt haar niet van
avontuurlijke vakanties. Hoe regelt ze dat met het eten?
Hanne’s verslag over wildkamperen met een groep in Roemenië.
Een goede voorbereiding…
Bij een wildkampeertocht door de bergen
is een goede voorbereiding van levens-
belang. Niet alleen moet je genoeg bij je
hebben, je bepakking mag ook juist niet te
zwaar zijn. Om het gewicht van onze rug-
zakken in te perken, splitsten we deze
wandelroute in etappes van twee of drie
dagen, steeds eindigend op een relatief
bereikbare locatie. Voor vertrek reisden we
eerst langs alle eindpunten van de etappes
om een voorraad eten klaar te leggen.
>
12
Allergie & voeding maart 2018
Thuis maaltijden drogen, inpakken en dan wildkamperen
Zelf zit ik naast mijn kooksetje met de laatste portie stoof-
pot uit mijn voorraad in kokend water.