Allergie en voeding 2018-1

7 / 9

tig landschap met lage, boomachtige bosjes
waar de weg doorheen kronkelt. We kunnen
maar een paar meter vooruit kijken, waardoor
het voelt als een spookachtig doolhof. De paar
open velden die we tegenkomen zijn begroeid
met felgekleurde bloemen, een magische toe-
voeging.
Hoewel het eerder vandaag helder en warm was,
is het langzaam steeds klammer en bewolkter
geworden; de dreiging van onweer hangt in de
lucht. We verhogen het tempo en proberen beter
bij elkaar te blijven. Het uitzicht wordt er niet
mooier op, maar ik ben opgelucht als we de
boomgrens bereiken, dat is een veel veiligere
plaats om te zijn als de bliksem inslaat.
Het pad is steil, dit tempo is vermoeiend en mijn
energie is eigenlijk op. In gedachten lig ik al op
mijn matje te chillen en ik duim dat de nieuwe
voorraad ook een portie stoofpot of chili heeft.
Gelukkig zie ik in de verte tussen de bomen al de
felle weerspiegeling van de weg, een teken dat
we beginnen aan het einde van deze afdaling.
Gevoel van urgentie
Het onweer is inmiddels losgebarsten achter ons,
zo te horen boven in de top. De bomen buigen
onheilspellend mee in de wind en de bewolking
zorgt voor een valse schemering. We overleggen
of we gehaast het laatste stuk aflopen of toch
proberen te schuilen en wachten tot de storm is
gaan liggen. We gokken erop dat het onweer
blijft hangen achter de bergkam en lopen door.
De serene rust van het wandelen door sprookjes-
achtige omgevingen maakt plaats voor een
gevoel van urgentie en gevaar.
Met een zware rugzak steil naar beneden banje-
ren is verschrikkelijk zwaar voor je knieën en ik
ben dan ook erg opgelucht als het pad wat glooi-
ender wordt. Bospad, grindpad, asfalt, grasveld.
Het klamme zweet van de inspanning druppelt
over mijn lijf, mijn rugzak plakt oncomfortabel
tegen me aan. In de hoop sneller te kunnen ont-
spannen, maak ik een eindsprint naar de plek
waar mijn medereizigers hun tenten al aan het
opzetten zijn.
Gehaald… godzijdank. Opluchting stroomt door
mijn systeem, maar de ontspanning moet nog
even wachten, want de regen haalt ons in.
Haastig zetten we onze tent op en leggen we alle
spullen droog. Matje, slaapzak, warme sokken,
het gezellige geluid van kletterende regen op het
tentdoek. Schuilen in de regen is geen straf als je
droog zit. De tentstokken buigen gevaarlijk mee
in de wind, maar onze tent houdt braaf stand in
de storm.
Rammelende maag
Na anderhalf uur klaart het weer op en lokt mijn
rammelende maag mij naar buiten, op zoek naar
de beloofde herbevoorrading. Een groepje mede-
avonturiers is mij voor en heeft zich inmiddels
verzameld bij de verstopplek. Als ik dichterbij
kom, kijken hun bezorgde gezichten mijn kant
op. Er is iets mis. Ik pak mijn zorgvuldig droog-
gehouden pakket uit de doos en zie dat de
onderkant nat is. Er lekt een bruine vloeistof uit
de hoek van een zakje… shit. Voorzichtig pak ik
het uit… ik heb ondertussen hoofdpijn van de
honger…
De oorsprong van het bruine vocht blijkt mijn
snackzak te zijn. De komkommer is compleet ver-
gaan en de droge worstjes zijn flink bedorven.
Het is geen prettige ontdekking, maar hier valt
nog wel voor te compenseren… als ik de komen-
de dagen tenminste geen curry-maaltijden heb
gepland. Met lood in mijn schoenen spoel ik de
dagpakketten schoon om te zien wat erin zit.
Het lijkt erop dat de waterdichte seals het heb-
ben gehouden, dus de rest van het eten is in
ieder geval niet aangetast door de komkommer.
een lange
Trots op mijn kookkunsten
Een half uur later, terwijl mijn medereizigers nog
bezig zijn met groenten snijden, houd ik een
warm bakje vast waar de kruidige geur van pitti-
ge chili uit komt dampen. Dan is het toch een
voordeel om alles van tevoren te hebben
gedroogd. Met grote happen schrok ik het naar
binnen, trots op mijn kookkunsten en tevreden
dat ook dit avontuur weer een smakelijk einde
heeft. Toen ik erachter kwam dat ik inderdaad
genoeg te eten heb voor de komende dagen,
deed ik even een vreugdedansje. Zo’n spannende
dag is best leuk, maar ik ben toch ook wel blij dat
ik morgen lekker kan luieren en al zeker weet
wat ik ga eten.
Hanne Kause //
foto’s Abel Planting en Hanne Kause
Voedsel drogen
Op internet is veel info te vinden over
drogen van maaltijden en het gebruik van
een droogmachine. Een goede site is
maar ik heb zelf mijn
informatie van :
voeding/. Mijn persoonlijke tip: wat je ook
doet, gebruik ALTIJD verse ingrediënten.
Er past precies één portie op een droogrek, waarvan ik er vijf
op elkaar kan stapelen.
Het was een enorme klus om alle gerechten te bedenken,
op tijd te koken en te drogen.
13 <