De groep schaaldieren omvat krab, garnalen en (rivier)kreeft. Wie allergisch reageert op schaaldieren, reageert ook vaak op weekdieren. Ongeveer 1% van de bevolking heeft een allergie voor vis of schaaldieren. Schaaldierallergie komt vrij vaak voor, het meest voor bij volwassenen. En vooral in regio’s waar veel schaaldieren worden gegeten. Na pinda’s en noten is het de meest voorkomende oorzaak van anafylaxie. Wie eenmaal een schaaldierallergie heeft, groeit er waarschijnlijk niet meer overheen.
De symptomen variëren van jeuk en zwelling in de mond en keel tot levensbedreigende reacties. De klachten treden vooral op binnen een uur na consumptie. Maar ook aanraken en het inademen van stoom tijdens de bereiding van schaaldieren kunnen allergie veroorzaken. Ook olie die verontreinigd is met resten van schaaldieren kan aanleiding tot reacties geven.
De meest voorkomende klacht is netelroos. Maar ook andere klachten zijn gemeld: huid-, darm-, ademhalings- en oogklachten.
Uw arts zal eerst navraag doen naar uw persoonlijke verhaal, de anamnese. Dit geeft de eerste aanwijzingen voor een mogelijke allergie. Ook zal hij vragen naar lichamelijke klachten en zonodig een lichamelijk onderzoek uitvoeren.
Vervolgens kan uw arts besluiten om een bloedtest (CAP-test, of de oudere benaming RAST-test) en eventueel een huidpriktest te laten uitvoeren. Een voedselprovocatietest is tot slot de gouden standaard voor het aantonen van een voedselallergie. Soms moet deze provocatietest moet met enige regelmaat herhaald worden om na te gaan of u nog steeds reageert op het allergeen. Dat is vooral belangrijk bij kinderen, die over hun allergie heen kunnen groeien.
Ook kan een voedselprovocatietest aangeven hoeveel van het allergeen nodig is voordat een reactie optreedt.
Naam: Schaaldieren
Voedingsmiddelen die schaaldieren kunnen bevatten:
Bron: AllergenenConsultancy
De volgende aanduidingen op het etiket kunnen wijzen op de aanwezigheid van schaaldieren:
Bron: AllergenenConsultancy