Consumptie van vis kan leiden tot angioedeem, maagdarmklachten, luchtwegklachten, huidklachten en anafylaxie. Vaak komt een combinatie van symptomen voor.
Vis is waardevolle voeding. Want het bevat veel eiwitten en vette vis bevat ook gunstige vetten en vetoplosbare vitamines. Toch is het een van de meest voorkomende oorzaken van voedselallergie. Het allergene eiwit in vis is zeer hittestabiel. Dat betekent dat het eiwit allergeen blijft, ook na koken of bakken. Ongeveer 0,1 tot 0,2% van de kinderen en volwassenen heeft een visallergie. Visallergie komt vaker voor in landen waar men veel vis eet. Meestal groeit iemand met visallergie er niet overheen.
Angioedeem | Angioedeem kan over het hele lichaam optreden, waarbij vooral plaatselijke vochtophopingen in het gezicht te zien zijn: vooral onder de ogen, op de lippen en in wangen (wangzakken). In het keelgebied kan levensbedreigend glottisoedeem ontstaan. Hierdoor wordt de ademhaling ernstig belemmerd. |
Maagdarmklachten |
|
Luchtwegklachten |
|
Huidklachten |
|
Anafylaxie |
|
Kruisreacties |
Bij een visallergie reageren mensen vaak op meerdere vissoorten. Er treedt géén kruisreactie op met schelpdieren, inktvis, slakken of kaviaar. Natuurlijk kan iemand wel 2 afzonderlijke allergieën ontwikkelen voor bijvoorbeeld vis en voor schelpdieren. Iiemand met visallergie kan wel reageren op het eten van kikkerbillen. Soms wordt histaminevergiftiging door vis verward met visallergie. De symptomen zijn vergelijkbaar. De oorzaak is echter verschillend. Niet-verse vis kan histamine bevatten. Histamine is een stofje dat ook ontstaat bij allergische reacties. Bij een histaminevergiftiging is géén sprake van voedselallergie. Ingeblikte vis kan veel histamine bevatten, vooral tonijn en sardine. |
Uw arts zal eerst navraag doen naar uw persoonlijke verhaal, de anamnese. Dit geeft de eerste aanwijzingen voor een mogelijke allergie. Ook zal hij vragen naar lichamelijke klachten en zonodig een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Vervolgens kan uw arts besluiten om een bloedtest (CAP-test, of de oudere benaming RAST-test) en eventueel een huidpriktest te laten uitvoeren. Een voedselprovocatietest is tot slot de gouden standaard voor het aantonen van een voedselallergie. Soms moet deze provocatietest moet met enige regelmaat herhaald worden om na te gaan of u nog steeds reageert op het allergeen. Dat is vooral belangrijk bij kinderen, die over hun allergie heen kunnen groeien. Ook kan een voedselprovocatietest aangeven hoeveel van het allergeen nodig is voordat een reactie optreedt.
Voedingsmiddelen die vis kunnen bevatten:
De volgende aanduidingen op het etiket kunnen wijzen op de aanwezigheid van vis: