Ben ik vandaag pindaziek?

We zijn in de parkeergarage. Die van het Reinier de Graaf-ziekenhuis. Voor controle. Dex en ik stappen tegelijk met een vrouw in de lift. De deuren sluiten en ik ruik het gelijk. Deze vrouw staat een broodje pindakaas te eten. En binnen een seconde aait ze met dat broodje pindakaas in haar hand over het hoofd van Dex. Mooie haarkleur zegt ze. Neee!! Hoor ik mezelf schreeuwen. Sorry mevrouw maar hij heeft een hele heftige pinda-allergie en ik zie dat u een broodje pindakaas eet! Waarop de vrouw antwoord: ik zal het niet aan hem geven. En weer wil ze hem over de bol aaien. Met dat broodje in diezelfde hand. Dat voelt dus voor mij als een pistool op je hoofd. De enige geruststelling die ik op dat moment heb is dat we bij het ziekenhuis zijn. Met zweet op m’n rug stap ik de lift uit…

Begrijp me niet verkeerd, ik verwacht niet dat er niemand meer een broodje pindakaas eet in openbare ruimtes. Maar neem me wel serieus als ik je vraag om van mijn kind af te blijven. Het aanraken van datgene waar je allergisch voor bent kan al een reactie uitlokken. Ook het inademen van de lucht kan een allergische reactie veroorzaken. Een anafylactische shock is echter nooit bewezen door alleen inademing. Het gaat dan altijd om matige tot milde reacties. Dit geldt ook voor huidcontact. Uitslag, blaren, benauwdheid. Maar zelden een shockreactie. Toch wil je ook deze reacties liever voorkomen. Andere mensen begrijpen het soms niet. Onderschatten de ernst van een allergie. Ook mensen in onze directe omgeving en dat is soms lastig.

peanuts5

Of je worst lust?

Zo komen we regelmatig in situaties terecht waarin ik me als een leeuwin voor mijn kind werp. Als we ergens gaan spelen bijvoorbeeld. Iemand geeft Dex een koekje zonder pinda. Maar daarna zijn eigen kind iets anders zonder de ingrediënten te checken. Dan gaat mijn radar aan. Hij kan niet spelen met kindjes die op dat moment wel iets met pinda eten. Later misschien, maar niet zo klein nog. Of mensen die op een feestje pinda’s op tafel zetten omdat wij er toch nog niet zijn. Lief bedoeld hoor om ze weg te halen als wij er zijn. Maar dan zijn die pinda’s dus de hele ruimte door geweest. Iedereen heeft ze aangeraakt. Of per ongeluk laten vallen. Lopen op een mijnenveld voor ons. Een plakje worst bij de slager of een broodje bij de bakker is ook soms lastig. Gelukkig begrijpt Dex het zelf al goed. Sommige dingen kunnen gewoon niet. Toch vroeg hij laatst: Mama ben ik vandaag Pindaziek? Mijn hart brak maar maakte tegelijk een sprongetje. Hij denkt er dus zelf over na! Helaas ben je niet een dagje pindaziek. Pindaziek ben jij altijd.

We praten veel over zijn allergie. Ik wil dat het normaal is voor hem. Spelenderwijs. Maar wel zo dat hij er megabewust van is. En daar heeft iedereen dan weer een mening over. Mensen vinden mij te panisch. Overbezorgd. Je moet je kind niet gek maken. We maken Dex niet gek. We maken hem bewust. Hij moet weten hoe het zit. Ik wil niet geheimzinnig doen. Het is heel simpel, want als het mis gaat, gaat hij dood. Soms heb ik de neiging om het expres zo hard te benoemen. Zodat ik beter begrepen word misschien. Want van al die meningen word ik zelf een beetje Pindaziek. Zoals Dex zelf zegt: als ik pinda eet dan word ik heel ziek. Dan komt de ziekenauto en die geeft een prik in mijn been. Ik vroeg me altijd af hoe ik hem dit moest gaan leren maar het gaat eigenlijk vanzelf. Veel praten. Ik denk dat, dat in het hele leven zo werkt. Mijn kind vindt het normaal dat we overal eerst op verpakkingen de ingrediënten lezen. Hij pakte laatst stiekem een zak chips uit de kast. Even lezen zei hij. Ja deze mag ik! Dan heb ik daardoor een zwak moment en dan mag je inderdaad chips eten.

peanuts6Wachten tot je de loterij wint

We gaan binnenkort opnieuw testen. Om te kijken hoe het nu met zijn pinda-allergie staat. 20% kans dat hij erover heen groeit rond zijn 4e. Fingers crossed. Al wordt de reactie alleen maar minder heftig. Dat zou al zoveel schelen.

Zoals mijn vader laatst zei, je kunt wachten tot je de loterij wint, maar je kunt beter proberen er elke dag iets van te maken. Dus doet dan we. Hij kan er 100 mee worden. Het is een andere manier van leven geworden. Gelukkig hebben we ook veel lieve mensen om ons heen. Die de pinda’s op zolder verstoppen als wij komen. Die ons serieus nemen. Meedenken. Waar we altijd met een gerust hart op bezoek kunnen komen. Dat is een fijn gevoel.

Maar af en toe zijn we alle drie gewoon een dagje Pindaziek.

Want Mama zijn is niet altijd peanuts 😉.

Bron: Stichting Voedselallergie www.voedselallergie.nl & Stichting Anafylaxie www.anafylaxis.nl.

Waardeer dit blogbericht:
0
Meer koekjes dan bikini’s
Een lot uit de loterij