Sinds kort zijn wij in de wereld van voedselallergieën terechtgekomen. Wij zijn er net achter dat onze zoon Toon van bijna 2 jaar verschillende ernstige voedselallergieën heeft. Een nieuwe wereld, waarin we ineens moeten letten op ingrediënten. Van veel producten weet je het wel, maar er zijn uiteraard ook veel voedingsmiddelen waarbij je gewoonweg niet stilstaat, omdat het consumeren ervan zo normaal en vanzelfsprekend in je leven is dat je er nooit bij nadenkt.

Babytijd

Vanaf de geboorte van Toon, op 15 maart 2016, heeft hij al een droge gevoelige huid. Ik waste hem maar één keer per week en naarmate hij ouder werd, kreeg hij (zoals wij vooral dachten) atopisch eczeem. Ook onze oudste zoon had als baby en kleuter atopisch eczeem. Niets bijzonders. De dermatoloog heeft goede middelen en die werken super. Onze oudste zoon, nu inmiddels zeven jaar, is er al overheen gegroeid. Wij maakten ons dus niet direct zorgen om de huid. Bij deze derde zoon heb ik besloten geen borstvoeding te geven. Dit aangezien ik veel stress en problemen ondervond bij de borstvoeding van de eerste twee jongens. Ik had overproductie en liep de hele dag te stuwen, te kolven en te lekken. Pijnlijk grote gespannen borsten. De derde kreeg dus vanaf het begin kunstvoeding.

De huismerken kunstvoeding kon hij niet hebben en daar reageerde hij ook op met zijn huid. De Nutrilon ging goed, maar we zijn wel Nutrilon hypoallergeen gaan geven in verband met zijn huid en de hooikoorts in de familie.

Eerste vast voedsel

Na een half jaar gaan ze natuurlijk steeds meer eten; alles een beetje proberen. De babypotjes vond hij heerlijk. Maar zelf maakte ik ook geregeld wat. Proberen af en toe met de rest van de familie mee te eten. Ik merkte al snel dat hij geen hap van gerechten met vis wilde nemen. Nou ja, dat kan…

Ik was alleen maar bekend met koemelk- of pinda-allergie. Nou, aan koemelk is hij verslaafd: dat dronk hij zoveel, daar zitten geen problemen. En pinda hadden wij voor zover wij wisten nog nooit aan hem gegeven. Dus op het moment dat hij vis weigerde of een beetje rood werd in het gezicht na het proeven van een kibbeling, dachten wij niet direct aan voedselallergie.

Huidreacties

Na zijn eerste jaar gebeurden er af en toe wel dingen, zoals rode vlekken in zijn gezicht of eczeem op zijn lichaam. Twee of drie keer had hij opgezwollen ogen en een opgezwollen gezicht. Hij ging dan ook extreem in zijn ogen wrijven. Toch gingen de alarmbellen nog steeds niet af. Tot wij in Frankrijk waren op vakantie. Op de camping hadden wij een laatste avond. We hadden met wat mensen gedurende de vakantie kennisgemaakt en gingen gezellig borrelen. Iedereen had nog de restjes uit de tenten gezocht, want de helft vertrok de volgende dag.

Heel gezellig aan het borrelen en de kinderen speelden heerlijk met de snacks, waaronder chips, kaasjes, nootjes, etc. In de avond legden we de kinderen op bed en zo ook onze kleine Toon, toen 16 maanden oud. Het was erg warm, dus in slaap komen duurde altijd wel even. Maar nu moest hij hoesten, niezen, huilen en wreef in zijn ogen. Zijn gezicht zwol op en hij werd rood.

Aanwezige campinggasten die huisarts waren attendeerden ons erop dat we toch echt naar het ziekenhuis moesten. Uiteindelijk om 10 uur ’s avonds gingen we nog naar het ziekenhuis. Daar is hij onderzocht en kreeg een Frans paardenmiddel toegediend. Al snel ging het beter. Eigenlijk wilden ze hem in het ziekenhuis houden, maar dit bleek toch niet direct nodig. Wij zijn de volgende dag gewoon naar huis gereden - wel met het advies later naar een arts te gaan.

Zo is het gaan rollen. En vanaf dat moment ga je dingen opschrijven, terughalen en in de gaten houden. We weten nog steeds niet wat hij toen heeft gegeten op de camping. Zelf denk ik een nootje of zoiets.

Zoektocht

Omdat hij vis altijd weigert en zijn opa allergisch is voor schaaldieren, gingen we daar ook eens op letten. We aten eens haring. Ik heb toen enkel met mijn vinger een beetje haring tegen de onderste hoek van zijn lip geveegd. Hij heeft niets gegeten, maar binnen vijf minuten waren zijn lippen dikke opgezette blazen. Daarom weigert hij waarschijnlijk vis: omdat hij op zijn lip of tong al voelt dat het niet goed is.

Ook merkten wij dat hij geen pannenkoeken, mayonaise etc. lust. Toen ben ik gaan terugdenken en verhip. Ik had een keer pasta carbonara gemaakt. Dat is pasta met spek en veel ei. Zou daar een verband zijn?

Diagnose

Met deze gegevens en met foto’s zijn wij naar de arts gegaan, waar we gelijk werden doorverwezen naar het Kinderhavenziekenhuis in Rotterdam. Daar kreeg hij eerst een priktest: ik geloof dat hij tien prikken van verschillende allergenen kreeg. Vis hebben ze niet eens getest, want ze vonden op de foto’s daar genoeg bewijs voor. Wel extra noten, pinda, garnaal, koemelk, kippenei, amandel en meer. Het bleek dat hij reageerde op pinda, hazelnoot, kippenei en garnaal. Voor de hazelnoot en pinda zijn we vervolgens verder doorverwezen voor een voedselprovocatietest.

Eerst de hazelnoot: twee dagen naar het ziekenhuis. Elke keer om het half uur kreeg Toon een hapje koek. De ene dag wel met hazelnoot erin en de andere dag met een placebo. Dit werd zeven keer gedaan, waarbij het hapje steeds groter werd.

De eerste dag in het ziekenhuis gebeurde er niets. Waarschijnlijk was dat de placebodag. Maar de tweede dag reageerde hij zeker wel. Bij het vierde hapje ging het mis. Eerst lichte uitslag rond de mond, maar toen hij nog een hapje kreeg begon de uitslag over zijn benen, buik en hele lijf te gaan. Blaasjes erbij, snotteren en niezen. Toen hebben ze in het ziekenhuis een EpiPen toegediend.

OKÉ, dat is schrikken, want nu is het ECHT. We krijgen de EpiPen. Doodeng vind ik het.

De volgende test voor pinda staat gepland voor mei 2018, dus we moeten nog even wachten. Ondertussen letten we goed op vis, hazelnoten, pinda en kippenei.

Ik ga deze blog bijhouden, omdat het fijn is voor mijzelf te weten wat er allemaal is gebeurd en waar hij op reageert. Je vergeet dingen zo snel. Maar ook werd ik gevraagd door Stichting Voedselallergie of ik niet af en toe wat tips kan delen, aangezien wij graag reizen. Tijdens het reizen gaan wij natuurlijk tegen dingen aanlopen. Ik zoek veel op internet en blogs en merk hoe handig verhalen kunnen zijn van ervaringsdeskundigen. Dus we gaan maar van start.

Groetjes, Margriet

"Ik ben Margriet Oostrom, 39 jaar en moeder van 3 zoons van 7, 5 en 2 jaar. De kleinste van 2 jaar heeft allergie voor vis, kippenei, hazelnoot, pinda en schaaldieren. Wij reizen graag dus deel daarom mijn ervaringen."

Volgende blog: Vliegen, inenten, Kenia en Florida